Saturday, June 29, 2013

Μικρές ανακαλύψεις

Το ραβέντι (rhubarb) είναι πρόσφατη ανακάλυψη για μένα. Δεν καλλιεργείται στην Ελλάδα οπότε δεν μου είχε δοθεί η ευκαιρία να το δοκιμάσω πριν έρθω στην Ολλανδία, μάλιστα όταν το είδα για πρώτη φορά στις ολλανδικές αγορές δεν είχα ιδέα τί ήταν. Νόμιζα πως επρόκειτο για κάποια ποικιλία σέλινου και δεν του έδινα και πολλή σημασία.






Έπειτα από λίγο καιρό άρχισα να παρατηρώ συνταγές που περιείχαν ραβέντι σε περιοδικά και blogs και να σκέφτομαι ότι κάποια στιγμή έπρεπε να το δοκιμάσω. Η αλήθεια είναι πως άργησα λιγάκι, το γεγονός ότι ήταν πολύ ξινό δεν με δελέαζε ιδιαίτερα, αλλά τελικά το έκανα. Τί σόι food blogger θα ήμουν αν αντιστεκόμουν σε καινούριες γεύσεις;






Για όσους από εσάς δεν γνωρίζετε πολλά πράγματα για το ραβέντι όπως εγώ πριν λίγα χρόνια, επιτρέψτε μου να σας διαφωτίσω. Το ραβέντι είναι ένα λαχανικό της άνοιξης και των αρχών του καλοκαιριού που γενικά αντιμετωπίζεται ως φρούτο. Η καταγωγή του είναι από την Κίνα, όπου από την αρχαιότητα χρησιμοποιείται για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες και πρόκειται για ένα εδώδιμο φυτό. Προσοχή όμως, τα φύλλα του είναι τοξικά και δηλητηριώδη. Το μέρος του φυτού που είναι βρώσιμο είναι το στέλεχός του που αναλόγως με την ποικιλία του φυτού μπορεί να είναι πορφυρό, κόκκινο, ροζ, πρασινωπό ή υπόλευκο.






Υπάρχουν δυο είδη ραβεντιού. Το πρώτο είναι εκείνο που καλλιεργείται σε σκοτεινά θερμοκήπια και βγαίνει τον χειμώνα, και το δεύτερο είναι αυτό που καλλιεργείται στα χωράφια και εμφανίζεται στις αγορές στις αρχές της άνοιξης. Το ανοιξιάτικο ραβέντι έχει πιο έντονο χρώμα και περισσότερο ξινή γεύση από το χειμωνιάτικο.






Έχοντας αυτή την έντονη και όξινη γεύση που το κάνει αδύνατο να φαγωθεί χωρίς την προσθήκη κάποιας γλυκαντικής ουσίας, το ραβέντι έχει επονομαστεί «φυτό για πίτες» επειδή κατά κύριο λόγο χρησιμοποιείται στη γέμιση γλυκών πιτών. Ταιριάζει πολύ με τις φράουλες και το τζίντζερ και γίνεται μια πρώτης τάξεως μαρμελάδα, μα είναι επίσης εξαιρετικό συνοδευτικό για αλμυρά πιάτα. Συνδυάζεται αρμονικά με λιπαρά ψάρια, με πάπια και αρνί, έχοντας γευστικά προφίλ που μπορούν άξια να σταθούν απέναντι στην δριμύτητα κι ανεπαίσθητη γλύκα του ιδιόμορφου αυτού λαχανικού.






Αυτές οι μικρές ανακαλύψεις είναι συναρπαστικές. Όπως και με την ποικιλία άγριων σπαραγγιών που βρήκα στην Ολλανδία, έτσι και το ραβέντι αποτέλεσε ευχάριστη έκπληξη. Έφτιαξα ένα κέικ με πολέντα και ραβέντι το οποίο αποδείχτηκε πολύ νόστιμο, αλλά αυτό το παγωτό με ραβέντι και τζίντζερ crumble (κραμπλ) ήταν ακόμα καλύτερο.






Το ραβέντι ψήνεται στο φούρνο με λίγη ζάχαρη μέχρι να μαλακώσει και να βγάλει τους χυμούς του κι έπειτα πολτοποιείται. Στον πολτό προστίθεται κρέμα γάλακτος και το μείγμα μπαίνει στην παγωτομηχανή. Μόλις είναι έτοιμο, αφράτο και μαλακό, προστίθεται το χρυσοκάστανο crumble σπασμένο σε μικρά κομμάτια, αναμειγνύεται με το παγωτό και μπαίνει στην κατάψυξη για να σφίξει.






Είναι από τα πιο εύγεστα παγωτά που έχω φάει. Κρεμώδες και αφράτο, θυμίζοντας παρφέ, με το crumble να του χαρίζει υφή αλλά και την απαραίτητη γλύκα για ν’ αντισταθμίσει την οξύτητα του ραβεντιού, ήταν απολαυστικό.






Έτρωγα τη μια κουταλιά μετά την άλλη και δεν το χόρταινα. Με στενοχωρεί που η σεζόν του ραβεντιού τελειώνει σύντομα. Θα μπορούσα να το τρώω όλο το καλοκαίρι χωρίς να το βαρεθώ.

Υ.Γ. Ως επίσημος δοκιμαστής μου, ο Σ δήλωσε πως το ραβέντι δεν τον έχει πείσει. Τί να πω. Δεν μπορούμε να συμφωνούμε σε όλα.











Παγωτό Ραβέντι (Rhubarb) με Τζίντζερ Crumble
Προσαρμοσμένη ελάχιστα από το Delia’s Summer Collection

Το παγωτό αυτό δεν είναι πολύ γλυκό οπότε μπορείτε να το σερβίρετε με μια σάλτσα όπως αυτή τη σάλτσα σοκολάτας.
Αν δεν έχετε παγωτομηχανή μην ανησυχείτε. Παρακάτω εξηγώ πώς μπορείτε να το φτιάξετε και χωρίς παγωτομηχανή.






Γίνονται περίπου 700 γρ. παγωτό

Υλικά

για το παγωτό
450 γρ. φρέσκο ραβέντι
230 γρ. ψιλή ζάχαρη
1 κουταλιά σούπας χυμό λεμονιού, φρεσκοστυμμένο
430 ml κρέμα γάλακτος, πλήρης (35% λιπαρά)

για το τζίντζερ crumble
75 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
50 γρ. ανάλατο βούτυρο
50 γρ. μαλακιά καστανή ζάχαρη
½ κουταλάκι γλυκού τζίντζερ (πιπερόριζα) σε σκόνη

Ειδικά εργαλεία: 1 μεγάλο ρηχό ταψί, 1 ρηχό ταψί μεσαίου μεγέθους, επεξεργαστή τροφίμων, κανάτα (προαιρετικά), παγωτομηχανή (προαιρετικά)


Προετοιμασία
Προθερμάνετε το φούρνο σας στους 190 βαθμούς Κελσίου.

Καθαρίστε τις δυο άκρες του ραβεντιού και κόψτε το σε κομμάτια 1 εκατοστού. Τοποθετήστε τα σε ένα μεγάλο και ρηχό ταψί και ρίξτε από πάνω τη ζάχαρη και το χυμό λεμονιού. Τοποθετήστε το ταψί στο χαμηλό ράφι του προθερμασμένου φούρνου και ψήστε για 15-20 λεπτά μέχρι το ραβέντι να μαλακώσει εντελώς.


Εντωμεταξύ, ετοιμάστε το crumble. Σε ένα μπωλ μεσαίου μεγέθους, βάλτε όλα τα υλικά για το crumble και με τα ακροδάχτυλά σας τρίψτε το βούτυρο με το αλεύρι μέχρι να μοιάζει με πολύ χοντρά ψίχουλα. Απλώστε τα στον πάτο ενός ρηχού ταψιού μεσαίου μεγέθους και τοποθετήστε το στο μεσαίο ράφι του φούρνου (ενώ ψήνεται ακόμα μέσα το ραβέντι) και ψήστε για 10 λεπτά περίπου ή μέχρι το crumble να πάρει ένα χρυσοκάστανο χρώμα. Προσέξτε μην το κάψετε. Μόλις είναι έτοιμο, αφαιρέστε το ταψί απ’ το φούρνο κι αφήστε το crumble να κρυώσει εντελώς μέσα στο ταψί. Αφότου κρυώσει, διαλύστε το με τα χέρια σας μέχρι να μοιάζει και πάλι με χοντρά ψίχουλα.


Όταν το ραβέντι είναι έτοιμο, βγάλτε το ταψί απ’ το φούρνο κι αφήστε το ραβέντι να κρυώσει ελαφρά. Μεταφέρετέ το μαζί με τα ζουμιά που έχει βγάλει στον επεξεργαστή τροφίμων σας και πολτοποιήστε το.


Αδειάστε τον πολτό μέσα σε μια κανάτα/μετρητή (ή σ’ ένα μπωλ), καλύψτε με πλαστική μεμβράνη και βάλτε το στο ψυγείο για να κρυώσει καλά. Έπειτα προσθέστε την κρέμα γάλακτος κι ανακατέψτε καλά μ’ ένα σύρμα. Αδειάστε το μείγμα στην παγωτομηχανή σας και συνεχίστε ακολουθώντας τις οδηγίες του κατασκευαστή. Στο τέλος το παγωτό θα πρέπει να έχει υφή απαλά χτυπημένης σαντιγύ. Αμέσως αδειάστε το παγωτό σ’ ένα δοχείο κατάλληλο για κατάψυξη και προσθέστε το crumble. Αναμείξτε το με το παγωτό χρησιμοποιώντας μια σπάτουλα και βάλτε το στην κατάψυξη για 2 ώρες ή μέχρι να σφίξει τόσο ώστε να μπορείτε να το σερβίρετε.

Εναλλακτικά, αν δεν έχετε παγωτομηχανή, αδειάστε το κρύο μείγμα παγωτού μέσα σε ένα δοχείο κατάλληλο για κατάψυξη. Βάλτε το στην κατάψυξη κι έπειτα από 40 λεπτά βγάλτε το και χτυπήστε το δυνατά με ένα σύρμα ή μια σπάτουλα (μπορείτε να το χτυπήσετε και στο μπλέντερ ή ακόμα και με ραβδομπλέντερ).
Συνεχίστε να το χτυπάτε ανά μισή ώρα μέχρι να είναι πλέον πολύ πηχτό και παγωμένο για να χτυπηθεί. Αυτή η διαδικασία θα πάρει 2 με 3 ώρες.

Το παγωτό διατηρείται στην κατάψυξη για μια εβδομάδα.





Thursday, June 27, 2013

Παστουρμαδοπιτάκια

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, θυμάμαι τα παστουρμαδοπιτάκια να στολίζουν το Κυριακάτικο ή εορταστικό τραπέζι μας. Άλλες φορές σε ατομικό μέγεθος, ψητά ή τηγανητά, με φύλλο ή σφολιάτα, άλλες φορές στην κλασική μορφή της μεγάλης πίτας Καισαρείας σερβιρισμένη σε μικρά τετράγωνα κομμάτια, αυτές οι πίτες αποτελούν μέρος της γαστρονομικής μου κληρονομιάς.






Η μητέρα μου έφτιαξε αυτά τα παστουρμαδοπιτάκια όταν ήμουν στην Ελλάδα πριν λίγο καιρό και οι φωτογραφίες πάρθηκαν τότε. Πάντα φροντίζει να τα ετοιμάζει όποτε είμαι εκεί γιατί ξέρει πόσο μου λείπουν και πόσο τα λαχταράω.






Τα έφτιαξα κι εγώ πριν λίγες μέρες, με τον λίγο παστουρμά που μου είχε απομείνει, και εξαφανίστηκαν τόσο γρήγορα που σχεδόν μείναμε με τη γλύκα.

Ελπίζω να σας αρέσουν κι εσάς όσο εμάς.






Υ.Γ. Το Google Reader σταματάει την λειτουργία του την 1η Ιουλίου, σε λίγες μέρες δηλαδή, κάτι που προσωπικά θα με χαλάσει πολύ γιατί το έχω συνηθίσει και με βολεύει. Οι αλλαγές όμως κάνουν καλό. Όσοι από εσάς παρακολουθείτε αυτό το blog μέσω του Goοgle Reader, έχω να σας προτείνω τις εξής εναλλακτικές: το feedly (που μπορεί να κάνει import άμεσα όλα τα feeds σας), το The Old Reader, και το Bloglovin’ το οποίο δεν πολυσυμπαθώ αλλά είναι εύχρηστο. Και τα τρία μπορούν να αντικαταστήσουν άξια το Google Reader οπότε αν δεν θέλετε να χάσετε τις επόμενες αναρτήσεις των αγαπημένων σας blogs, σπεύσατε να γραφτείτε. Είναι πανεύκολο.

Τα λέμε πάλι σύντομα!











Παστουρμαδοπιτάκια – Ατομικές Πίτες Καισαρείας

Αυτή είναι από τις ευκολότερες συνταγές για ελληνικά πιτάκια. Επιλέξτε μια καλή γραβιέρα (δοκιμάστε πρόβεια Μετσόβου και θα με θυμηθείτε) ή κασέρι κι έναν ωραίο πικάντικο παστουρμά.






Μερίδες: 8 πιτάκια

Υλικά
1 φύλλο σπιτικής ζύμης σφολιάτας ή έτοιμης σφολιάτας
8 φέτες παστουρμά
1-2 μικρές ντομάτες τσαμπί, σε λεπτές φέτες
100-150 γρ. γραβιέρα
1 αβγό, ελαφρά χτυπημένο, για το άλειμμα

Ειδικά εργαλεία: τρίφτης, πινέλο ζαχαροπλαστικής, λαμαρίνα ή ταψί, λαδόκολλα


Προετοιμασία
Προθερμάνετε το φούρνο σας στους 190 βαθμούς Κελσίου.

Καλύψτε τη λαμαρίνα ή το ταψί σας με λαδόκολλα.

Απλώστε τη σφολιάτα σε μια ελαφρά αλευρωμένη επιφάνεια, με την πλατιά άκρη της ζύμης προς το μέρος σας, και κόψτε την σε 4 επιμήκη παραλληλόγραμμα κομμάτια. Κόψτε αυτά τα κομμάτια στη μέση, δημιουργώντας 8 συνολικά κομμάτια ζύμης.


Κοντά στο κάτω άκρο της ζύμης, βάλτε μια διπλωμένη φέτα παστουρμά, μια φέτα ντομάτα και από πάνω λίγη τριμμένη γραβιέρα. Διπλώστε τη ζύμη πάνω από τη γέμιση και κλείστε καλά τις άκρες, διπλώνοντάς τες με τα δάχτυλά σας όπως τον κόθρο μιας πίτας. Τοποθετήστε το παστουρμαδοπιτάκι στο ταψί σας και φτιάξτε τα υπόλοιπα.

Αλείψτε τις κορυφές των μικρών πιτών με αβγό, βάλτε το ταψί στο μεσαίο ράφι του προθερμασμένου φούρνου και ψήστε για 25 λεπτά περίπου ή μέχρι η σφολιάτα να φουσκώσει και να πάρει ένα χρυσοκάστανο χρώμα.

Βγάλτε το ταψί απ’ το φούρνο, αφήστε τα παστουρμαδοπιτάκια να κρυώσουν ελαφρά και σερβίρετε.





Sunday, June 23, 2013

Where the wild things are

Είναι αποκαλυπτική εμπειρία για μένα όταν γεύομαι κάτι καινούριο. Δεν αναφέρομαι τόσο σε προϊόντα νέων μεθόδων μαγειρικής αλλά πιο πολύ σε ωμά υλικά, όπως φρούτα και λαχανικά.






Ενθουσιάζομαι όταν σκέφτομαι πόσα οπωρολαχανικά υπάρχουν εκεί έξω που δεν έχω ακόμα γνωρίσει. Οι γευστικοί μου κάλυκες ζωντανεύουν στην προοπτική του να τα δοκιμάσω κι αυτό με κάνει ν’ αντιλαμβάνομαι πιο έντονα το μεγαλείο της φύσης και όλα όσα αυτή τόσο απλόχερα μας προσφέρει.






Δεν έψαχνα να τα βρω, με βρήκαν αυτά. Κάπως έτσι γίνονται οι καλύτερες γνωριμίες. Με ανοιχτό πράσινο χρώμα κι εξαιρετικά λεπτό στέλεχος, μου συστήθηκαν ως άγρια σπαράγγια. Ήταν διαφορετικά από τα ελληνικά.






Φυσικά πήρα ένα μεγάλο μάτσο, πότε θα τα ξανάβρισκα; Η εποχή τους φτάνει σιγά-σιγά στο τέλος της.






Η γεύση τους μοιάζει με αυτή των κοινών πράσινων σπαραγγιών αλλά με μια πιο ήπια, φρέσκια και ζωηρή χροιά, θυμίζοντας αμυδρά το φρέσκο κρεμμυδάκι ή το σχοινόπρασο με μια ελαφριά κάψα και απαλή πικρότητα.






Αποφάσισα να τα χρησιμοποιήσω σε μια ομελέτα. Είχα αγοράσει φρέσκα βλαστάρια μπιζελιού και στο ψυγείο υπήρχε ρικότα οπότε δεν ήθελε και πολλή σκέψη.






Βούτυρο, με λίγο ελαιόλαδο που το βοηθάει να μην καεί, αβγά με λίγη κρέμα γάλακτος για να τους δώσει πιο πλούσια γεύση και λεπτά άγρια σπαράγγια κομμένα στα τρία.






Έπειτα από μόνο λίγα λεπτά, η ομελέτα ήταν έτοιμη. Ο Σ κι εγώ την φάγαμε μέσα απ’ το τηγάνι. Ήταν απολαυστική. Με φρέσκο ψωμί κι ένα ποτήρι λευκό κρασί μας έκανε σχεδόν να ξεχάσουμε τη βροχή που έπεφτε έξω και το γερό κρυολόγημα που είχα αρπάξει...











Ομελέτα με Άγρια Πράσινα Σπαράγγια, Ρικότα και Βλαστάρια Μπιζελιού

Ξέρω πως πολλοί από εσάς ίσως δεν θα μπορέσετε να βρείτε άγρια σπαράγγια (τα είδη διαφέρουν αναλόγως με τη χώρα που φύονται) αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα κοινά πράσινα σπαράγγια. Επίσης, καλές εναλλακτικές είναι τα φρέσκα κρεμμυδάκια, τα μικρά και τρυφερά πράσα, ή μερικά λεπτά αμπελοφάσουλα.

Οι ομελέτες μου αρέσουν λεπτές κι ανάλαφρες—απεχθάνομαι τις χοντρές ομελέτες—γι’ αυτό και χρησιμοποιώ φαρδύ τηγάνι για να τις φτιάξω. Πράξτε αναλόγως με τις προτιμήσεις σας.






Μερίδες: για 2 πεινασμένα άτομα

Υλικά
3-4 κουταλιές σούπας (50 γρ.) ανάλατο βούτυρο
1½ κουταλιά σούπας ελαιόλαδο
100 γρ. άγρια πράσινα σπαράγγια (40-50), κομμένα στα τρία (προηγουμένως να τα έχετε ξεπλύνει και στεγνώσει)
6 μεγάλα αβγά
1-2 κουταλιές σούπας κρέμα γάλακτος, πλήρης
Αλάτι
Φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι
100 γρ. φρέσκια ρικότα
Μια χούφτα φρέσκα βλαστάρια μπιζελιού

Ειδικά εργαλεία: φαρδύ τηγάνι με κυρτά τοιχώματα


Προετοιμασία
Προσθέστε το βούτυρο και το ελαιόλαδο σ’ ένα φαρδύ τηγάνι και βάλτε σε μέτρια προς δυνατή φωτιά. Μόλις το βούτυρο λιώσει κι αρχίσει ν’ αφρίζει και να τσυτσυρίζει, ρίξτε τα σπαράγγια. Σωτάρετε για 3 λεπτά περίπου μέχρι να μαλακώσουν ελαφρώς και να καλυφθούν καλά με το βούτυρο και το λάδι.

Εντωμεταξύ, σ’ ένα μπωλ μεσαίου μεγέθους, ρίξτε τ’ αβγά, την κρέμα γάλακτος και λίγο αλατοπίπερο και χτυπήστε με το σύρμα μέχρι ν’ αφρίσουν ελαφρά.


Ρίξτε τ’ αβγά πάνω απ’ τα σπαράγγια και ανακατέψτε λίγο με μια ξύλινη κουτάλα. Αφήστε να ψηθεί η ομελέτα σε μέτρια προς χαμηλή φωτιά για 6-7 λεπτά, προσέχοντας να μην καεί από κάτω, μέχρι να είναι ελάχιστα υγρή στην κορυφή. Αν την θέλετε λιγότερο ή περισσότερο ψημένη προσαρμόστε τον χρόνο ψησίματος.

Ένα λεπτό πριν να είναι έτοιμη, προσθέστε από πάνω την ρικότα σε μικρά κομμάτια και μόλις είναι έτοιμη, είτε διπλώστε την πάνω σε μια πιατέλα, είτε φάτε την μέσα απ΄το τηγάνι όπως εμείς. Ρίξτε λίγο μαύρο πιπέρι από πάνω καθώς και τα φρέσκα βλαστάρια μπιζελιού.

Καλή όρεξη!





Wednesday, June 19, 2013

Δροσιστικό ποτό φράουλας

Όταν ανέφερα στην προηγούμενη ανάρτηση ότι ένας από τους λόγους που προτιμώ την μαρμελάδα φράουλα αραιή είναι για να χρησιμοποιώ το σιρόπι που απομένει, το εννοούσα.






Αυτό είναι ίσως το πιο εκπληκτικό πράγμα με αυτή την μαρμελάδα· το παχύρρευστο, γλυκό σιρόπι με εκείνη την συμπυκνωμένη γεύση του φρούτου που είναι ικανό να ζωντανέψει οτιδήποτε, από ένα βαρετό γιαούρτι μέχρι ένα απλό κέικ βανίλιας.






Η καλύτερη χρήση του σιροπιού θα έλεγα όμως πως είναι σε ποτά. Μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε για να εντείνετε το άρωμα και τη γεύση ενός ντάκιρι ή μαργαρίτας φράουλα, ή να προσθέσετε μια στάλα σ’ ένα ποτήρι σαμπάνια, αλλά για μένα το καλύτερο είναι και το πιο απλό. Και τί είναι αυτό; Νερό. Απλό παγωμένο νερό, ανθρακούχο ή μη.






Με μερικά παγάκια και λίγο λεμόνι που εξισορροπεί τη γλύκα του σιροπιού, γίνεται από τα πιο απολαυστικά και χαριτωμένα καλοκαιρινά ποτά. Η ζωηρή γεύση της φράουλας είναι σίγουρο πως θα σας μαγέψει.











Κρύο Ποτό Φράουλας / Φραουλάδα

Ουσιαστικά πρόκειται για μια πανεύκολη φραουλάδα η οποία προκύπτει από μαρμελάδα που έχετε ήδη φτιάξει.

Σε ένα ποτήρι, βάλτε ¼ κούπας σιρόπι φράουλας και γεμίστε το ποτήρι με παγωμένο νερό (ανθρακούχο ή μη). Ανακατέψτε με ένα κουτάλι, δοκιμάστε και αν επιθυμείτε, προσθέστε επιπλέον σιρόπι. Αν θέλετε, προσθέστε λίγο χυμό λεμονιού ή λάιμ. Βάλτε μερικά παγάκια, ένα καλαμάκι, κι είσαστε έτοιμοι.

Απολαύστε το!





Sunday, June 16, 2013

Μαρμελάδα φράουλα

Έχοντας εγκωμιάσει αρκούντως τα ελληνικά προϊόντα, ήρθε η ώρα για τα ολλανδικά και συγκεκριμένα για τις φράουλες.






Οι ολλανδικές φράουλες είναι μικρές και γλυκιές, με κοκκινωπό-ροζ χρώμα σε αντιθέση με το σκούρο κόκκινο των ελληνικών και είναι με μια λέξη, εκπληκτικές. Πραγματικά, είναι τόσο νόστιμες που τα λόγια είναι περιττά.






Όταν ήμουν στην Ελλάδα, έφτιαξα μαρμελάδα και γλυκό του κουταλιού με ελληνικές φράουλες. Όταν γύρισα, έφτιαξα ακριβώς το ίδιο με ολλανδικές και ήταν σα να γευόμουν δυο εντελώς διαφορετικά πράγματα.






Η μαρμελάδα με ολλανδικές φράουλες ήταν πιο νόστιμη, με τη γεμάτη γεύση του φρούτου να σκάει στο στόμα σε κάθε κουταλιά, και πολύ πιο αρωματική. Κατ’ εμέ, δεν υπάρχει καλύτερο τεστ από αυτό· να φτιάχνεις κάτι χρησιμοποιώντας τα ίδια υλικά και να διαπιστώνεις τις διαφορές που προκύπτουν.






Αυτή τη μαρμελάδα την φτιάχνω εδώ και χρόνια και την έχω αναφέρει πολλές φορές εδώ, υποσχόμενη να μοιραστώ τη συνταγή της. Επιτέλους το αποφάσισα.






Είναι πολύ απλή αλλά και πολύ γρήγορη. Δεν χρειάζεται να μείνουν τα φρούτα μέσα στη ζάχαρη για κάμποσες ώρες ως συνηθίζεται, κάτι που αναμφίβολα κάνει τη διαδικασία ευκολότερη. Πλένεις και καθαρίζεις τις φράουλες φροντίζοντας να κόψεις στη μέση όσες είναι μεγάλες· στην περίπτωση των ολλανδικών αυτό δεν είναι απαραίτητο καθώς σχεδόν πάντα είναι μικρούλες και χαριτωμένες.






Τα μυστικά αυτής της μαρμελάδας είναι δυο. Πρώτον, τα κουκούτσια του λεμονιού που μπαίνουν μέσα σε τουλπάνι και προστίθενται στην κατσαρόλα μαζί με τα φρούτα βοηθώντας την μαρμελάδα να πήξει με φυσικό τρόπο και δεύτερον, η φρέσκια βανίλια που της χαρίζει μια ασύγκριτη μυρωδιά και γεύση.






Αυτή η μαρμελάδα μπορεί να είναι όσο πηχτή ή αραιή επιθυμείτε. Εγώ την προτιμώ λίγο αραιή ώστε να μπορώ ν’ απολαμβάνω τις ζουμερές μικρές φράουλες ολόκληρες κι όχι λιωμένες και αγνώριστες, αλλά επίσης γιατί μου δίνεται η ευκαιρία να χρησιμοποιώ σε διάφορα ποτά το σιρόπι που πάντα απομένει.






Φυσικά, για εσάς που θέλετε την παραδοσιακή σύσταση της μαρμελάδας, μπορείτε να την σιγοβράσετε για περισσότερη ώρα και να λιώσετε τα φρούτα μέσα στην κατσαρόλα.






Την έχω ήδη φτιάξει δυο φορές και σκοπεύω να την ξαναφτιάξω άλλες δυο πριν το τέλος της εποχής της φράουλας, η οποία εδώ ευτυχώς κρατάει μέχρι τα τέλη Ιούλη. Πάνω σε κέικ, σε κρέπες, γιαούρτι ή παγωτό, πάνω σε βουτυρωμένο ψωμί ή κατευθείαν μέσα απ’ το βαζάκι μ’ ένα κουτάλι, δεν την χορταίνω με τίποτα.











Μαρμελάδα Φράουλα με Βανίλια

Περιττό να πω πως όσο πιο αρωματικές και γευστικές οι φράουλες που θα χρησιμοποιήσετε, τόσο πιο νόστιμη θα γίνει η μαρμελάδα σας. Διαλέξτε φράουλες ώριμες αλλά όχι παραγινωμένες.

Χρησιμοποιώ θερμόμετρο για να ελέγξω αν έχει δέσει η μαρμελάδα αλλά αν δεν έχετε, μπορείτε να ακολουθήσετε την τεχνική του πιάτου-στην-κατάψυξη που θα βρείτε πιο κάτω.






Γίνεται περίπου 1,5 λίτρο / 4 βάζα μεσαίου μεγέθους

Υλικά
1,5 κιλό φρέσκιες φράουλες, καθαρισμένες και κομμένες στη μέση κατά μήκος αν είναι μεγάλες
1 κουταλιά νερό
2 κουταλάκια γλυκού κουκούτσια λεμονιού
1 λοβό βανίλιας, κομμένο στη μέση κατά μήκος και ξεσποριασμένο
1 κιλό ψιλή ζάχαρη
120 ml χυμό λεμονιού

Ειδικά εργαλεία: τουλπάνι, σπάγκος κατάλληλος για μαγειρική, θερμόμετρο καραμέλας (προαιρετικά), πολτοποιητής πατάτας (προαιρετικά), γυάλινα βάζα με καπάκια


Προετοιμασία
Σε μια μεγάλη κατσαρόλα με βαρύ πάτο, προσθέστε τις φράουλες και το νερό και βάλτε σε μέτρια φωτιά. Αφήστε να ψηθούν για 15-20 λεπτά ανακατεύοντας τακτικά με μια ξύλινη κουτάλα, μέχρι να μαλακώσουν.

Τοποθετήστε τα κουκούτσια λεμονιού μέσα σ’ ένα τουλπάνι και δέστε το στο χερούλι της κατσαρόλας μ’ ένα σπάγκο. Φροντίστε τα κουκούτσια να είναι βυθισμένα μέσα στις φράουλες. Προσθέστε τον κομμένο λοβό βανίλιας μαζί με τα σποράκια, την ζάχαρη και το χυμό λεμονιού. Ανακατέψτε καλά με την ξύλινη κουτάλα μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη και ανεβάστε τη φωτιά στο δυνατό. Μόλις το μείγμα πάρει βράση, στερεώστε στην κατσαρόλα το θερμόμετρο, αν χρησιμοποιείτε. Κατεβάστε τη φωτιά στο μέτριο και αφήστε να σιγοβράσει για 20-25 λεπτά αναλόγως πόσο πηχτή θέλετε την μαρμελάδα σας, ή μέχρι η θερμοκρασία να φτάσει τους 105 βαθμούς Κελσίου (κοινώς αποδεκτή θερμοκρασία που καθορίζει ότι μια μαρμελάδα έχει δέσει), φροντίζοντας ν’ ανακατεύετε ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Αν θέλετε να λιώσετε τις φράουλες, κάντε το απαλά όσο σιγοβράζει χρησιμοποιώντας έναν πολτοποιητή πατάτας.

Σημείωση: Ενώ βράζει η μαρμελάδα, αφαιρείτε με ένα μεταλλικό κουτάλι τον αφρό που ανεβαίνει στην επιφάνεια για να έχετε μια καθαρή μαρμελάδα.


Αν δεν έχετε θερμόμετρο, μπορείτε να ελέγξετε αν η μαρμελάδα είναι έτοιμη κάνοντας το εξής: Βάλτε ένα μικρό πιάτο στην κατάψυξη για 5 λεπτά. Βγάλτε το και ρίξτε πάνω μισό κουταλάκι από την καυτή μαρμελάδα. Αφήστε για 1 λεπτό και μετά σπρώξτε την μαρμελάδα ελαφρά με το δάχτυλό σας. Εάν στο πάνω μέρος της ρυτιδιάζει, είναι έτοιμη. Αν όχι, βράστε την για 2 λεπτά ακόμα και ελέγξτε και πάλι με τον ίδιο τρόπο. Έχετε υπόψη σας ότι όταν κρυώσει η μαρμελάδα, θα πήξει περισσότερο.

Όταν η μαρμελάδα είναι έτοιμη, έχοντας την σύσταση που προτιμάτε, αφαιρέστε από την κατσαρόλα τον λοβό βανίλιας και το τουλπάνι με τα κουκούτσια λεμονιού. Αδειάστε την σε αποστειρωμένα γυάλινα βαζάκια και αναποδογυρίστε τα. (Διαβάστε εδώ για το πώς να αποστειρώσετε γυάλινα βαζάκια). Αφού κρυώσει εντελώς, βάλτε τη μαρμελάδα στο ψυγείο.

Η μαρμελάδα θα κρατήσει στο ψυγείο για αρκετές εβδομάδες.