Friday, September 30, 2011

Το My Little Expat Kitchen στο SAVEUR.com, ανάμεσα στα 55 Great Global Food Blogs

Αυτός ίσως να είναι ο μεγαλύτερος τίτλος ανάρτησης που έχει υπάρξει ποτέ αλλά νομίζω πως η περίσταση το αξίζει.



Είμαι φανατική αναγνώστρια του αμερικανικού γαστρονομικού περιοδικού Saveur, της έντυπης και online έκδοσης, εδώ και κάμποσα χρόνια. Όταν λοιπόν χθες έμαθα πως το blog μου είναι ανάμεσα στα 55 Σπουδαία Παγκόσμια Food Blogs κατενθουσιάστηκα!

Σύμφωνα με τους συντάκτες του SAVEUR.com, το My Little Expat Kitchen ανήκει στη λίστα των blogs που "πρέπει να διαβάζετε" στη διεθνή κοινότητα των blogs μαγειρικής.

Είναι καταπληκτικό όταν η δουλειά που κάνεις αναγνωρίζεται από ένα τόσο σημαντικό γαστρονομικό περιοδικό παγκόσμιας εμβέλειας. Δεν υπάρχει πιο φοβερό συναίσθημα. Αυτή η διάκριση με τιμά πραγματικά!

Σ' ευχαριστώ Saveur!


Υ.Γ. Από σήμερα θα κυκλοφορώ φορώντας σκούρα γυαλιά και γούνα και όποιος θέλει να μου μιλήσει δεν θα μου απευθύνει το λόγο αλλά θα επικοινωνεί με τον ατζέντη μου. Χα!


Friday, September 23, 2011

Το Μπριάμ

Έχοντας μεγαλώσει σ' ένα σπίτι που μοσχοβολούσε μπαχαρικά και αρνάκι να ψήνεται στο φούρνο, φρεσκοψημένο σιροπιαστό μπακλαβά και βουτυρένιες τυρόπιτες, κεφτεδάκια κι ολόκληρα ψάρια να τηγανίζονται σε μεγάλα τηγάνια, σ' ένα κλασικό δηλαδή ελληνικό σπίτι όπου το φαγητό ήταν εξαιρετικά σημαντικό, δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να μεγαλώνει διαφορετικά.




Εκείνα τα σπιτικά φαγιά καθόρισαν τον τρόπο με τον οποίο απολαμβάνω και βιώνω το φαγητό, και όσο κι αν διευρύνω τους γαστρονομικούς μου ορίζοντες, ποτέ δεν θα πάψω να λαχταράω τα πιάτα με τα οποία μεγάλωσα. Ακριβώς αυτό ισχύει με το μπριάμ.




Ήταν από εκείνα τα φαγητά που όταν ήμουν μικρή εισχωρούσαν κάθε τόσο στην διατροφή μου, δίνοντας στην μητέρα μου την δυνατότητα να ταΐσει εμένα και τον αδερφό μου μερικά λαχανικά χωρίς να παραπονιόμαστε.




Η αλήθεια είναι πως το χειριζόταν πολύ έξυπνα, καθώς πατούσε όλα τα λαχανικά με το πιρούνι κάνοντάς τα πουρέ, ούτως ώστε να μην επικεντρώνομαι σ' αυτά που δεν μου άρεσαν (δηλαδή όλα) και να τα τρώω αδιαμαρτύρητα. Φυσικά, με το πέρασμα των χρόνων, κατάλαβα πόσο νόστιμα πραγματικά είναι, κι έτσι η τέχνη της στο να τα κρύβει δεν ήταν πια αναγκαία. Το μπριάμ το είχα πλέον αγαπήσει.




Το μπριάμ είναι ένα πιάτο λαχανικών—πατάτες, κολοκυθάκια, μελιτζάνες, πιπεριές, ντομάτες—ψημένα στο φούρνο με κρεμμύδια, φρέσκο μαϊντανό και μπόλικο ελαιόλαδο. Ανήκει στην κατηγορία των "Λαδερών", όλων δηλαδή αυτών των νοστιμότατων ελληνικών πιάτων με βάση το ελαιόλαδο και χωρίς την προσθήκη άλλων λιπαρών ουσιών.




Eίναι ένα πιάτο που μαγειρεύεται καθημερινά σε εκατοντάδες ελληνικά σπίτια και πάντα είναι διαφορετικό. Οι εκδοχές του είναι πολλές, ανάλογα από ποιό μέρος της Ελλάδας είναι κανείς, και τις περισσότερες φορές τα υλικά του καθορίζονται από το τί υπάρχει εύκαιρο στο ψυγείο παρά από κάποια συγκεκριμένη συνταγή.




Η δική μου εκδοχή, είναι αυτή της οικογένειάς μου. Είναι το μπριάμ που φτιάχνει η γιαγιά μου τα τελευταία εξήντα χρόνια, το μπριάμ που φτιάχνει η μητέρα μου για περίπου τριάντα, και αυτό που μου έμαθαν και οι δυό τους να φτιάχνω κι εγώ.




Στρογγυλές φρεσκοκομμένες πατάτες τοποθετούνται στον πάτο ενός μεγάλου ταψιού. Ακολουθούν τα κολοκυθάκια και τα κρεμμύδια κομμένα σε δαχτυλίδια, και μετά οι μελιτζάνες κι οι πράσινες πιπεριές. Ο φρέσκος μαϊντανός πασπαλίζεται ολόγυρα και οι ντομάτες διασκορπίζονται σε όλο το ταψί ενώ το αλάτι, το πιπέρι και το ελαιόλαδο προστίθενται λίγο πριν μπει το φαγητό στον φούρνο.




Έπειτα από ένα-δυο ώρες σιγανού ψησίματος, έχετε τα πιο νόστιμα, τα πιο γλυκά, τα πιο μελωμένα λαχανικά μέσα σε μια πλούσια κόκκινη σάλτσα ντομάτας και ελαιόλαδου που θα γευτείτε ποτέ. Φέτα και χωριάτικο ψωμί είναι τα μοναδικά συνοδευτικά που θα χρειαστείτε. Βεβαιωθείτε μονάχα ότι έχετε αρκετά, διότι όταν αρχίσετε να κάνετε βουτιές μέσα στην σάλτσα, θα είναι πλέον πολύ αργά για να σηκωθείτε απ' το τραπέζι.









Μπριάμ

Πάντα πίστευα ότι εμείς οι Έλληνες θα μπορούσαμε να γίνουμε πανεύκολα χορτοφάγοι ή vegans έχοντας συνηθίσει στο να τρώμε τέτοιου είδους φαγητά. Κάθε φορά που απολαμβάνω ένα πιάτο μπριάμ, η ιδέα της χορτοφαγίας περνάει απ' το μυαλό μου, αλλά μετά θυμάμαι την γεύση του χοιρινού ή του μοσχαρίσιου λίπους που στάζει μέσα από μια πίτα σουβλακιού κι επανέρχομαι στα λογικά μου.
Το νόημα αυτού που ήθελα να πω χάθηκε αλλά, το προσπάθησα.

Το μπριάμ σερβίρεται ως κύριο πιάτο είτε κατευθείαν απ' τον φούρνο είτε σε θερμοκρασία δωματίου. Την επόμενη μέρα είναι ακόμα πιο νόστιμο με μια βαθύτερη και πιο πλούσια γεύση.

Η γιαγιά μου πάντα τηγανίζει ελαφρά όλα τα λαχανικά πριν τα βάλει στο ταψί αλλά εγώ, όντας υπέρμαχος μιας πιο ελαφριάς κι υγιεινής διατροφής, το αποφεύγω. Οφείλω να ομολογήσω όμως πως το μπριάμ της γιαγιάς μου είναι καλύτερο γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο.

Ίσως σκεφτείτε πως η ποσότητα των λαχανικών που προτείνω είναι πολύ μεγάλη αλλά πιστέψτε με, στο τέλος θα μείνει σχεδόν ο μισός τους όγκος.




Μερίδες: 6-8 κυρίως πιάτα

Υλικά
4 μεγάλες πατάτες (γύρω στα 900 γρ.), καθαρισμένες και κομμένες σε ροδέλες 1-1,5 εκ. πάχος
3 μεσαίου μεγέθους κολοκυθάκια (γύρω στα 750 γρ.), κομμένα σε ροδέλες 1-1,5 εκ. πάχος
3 κρεμμύδια (γύρω στα 200 γρ.), κομμένα σε δαχτυλίδια*
4 μικρές μελιτζάνες** (γύρω στα 600 γρ.), κομμένες σε ροδέλες 2-25 εκ. πάχος
3 μικρές πράσινες πιπεριές (γύρω στα 350 γρ.), κομμένες σε μεγάλα κομμάτια
Ένα ματσάκι φρέσκος πλατύφυλλος μαϊντανός (γύρω στα 25 γρ.), ψιλοκομμένος συν έξτρα για το γαρνίρισμα των πιάτων
4 μεσαίου μεγέθους ντομάτες (γύρω στα 500 γρ.), κομμένες σε κύβους ή 400 γρ. ντοματάκια κονκασέ
250 ml εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο
65 γρ. πελτέ ντομάτας
350 ml νερό
Αλάτι
Μαύρο πιπέρι, φρεσκοτριμμένο

Ειδικά εργαλεία: μεγάλο ταψί


Προετοιμασία
Προθερμάνετε τον φούρνο σας στους 200 βαθμούς Κελσίου.

Είναι προτιμότερο να αλατοπιπερώνετε μετά την προσθήκη κάθε είδους λαχανικού στο ταψί παρά μονάχα στο τέλος.

Αρχικά, τοποθετήστε τις πατάτες στον πάτο του ταψιού κι από πάνω τα κομμένα κολοκυθάκια. Αυτά τα δυο λαχανικά πρέπει να είναι στο κάτω μέρος του ταψιού γιατί αργούν να ψηθούν. Έπειτα προσθέστε τα μισά κρεμμύδια, μετά τις μελιτζάνες, μετά τα υπόλοιπα κρεμμύδια κι έπειτα τις πιπεριές. Προσθέστε τις ντομάτες και ρίξτε τον ψιλοκομμένο μαϊντανό από πάνω. Προσθέστε τον πελτέ ντομάτας μέσα στα 350 ml νερού κι ανακατέψτε μέχρι να διαλυθεί. Περιχύστε με αυτό όλα τα λαχανικά και ρίξτε και το ελαιόλαδο. Αλατοπιπερώστε ελαφρά. Ανακατέψτε λίγο με μια κουτάλα χωρίς να χαλάσετε την διαδοχή των λαχανικών και βάλτε το ταψί στο τελευταίο ράφι του προθερμασμένου φούρνου.

Ελέγχετε τα λαχανικά κάθε μισή ώρα και ανακατεύετε προσεκτικά με την κουτάλα.
Το μπριάμ θα είναι έτοιμο μετά από περίπου 2 ώρες ή όταν τα λαχανικά έχουν μαλακώσει, έχουν πάρει ένα χρυσοκάστανο χρώμα κι έχουν γίνει τραγανά στις άκρες. Η σάλτσα ντομάτας στον πάτο του ταψιού θα πρέπει να είναι πλούσια και γυαλιστερή.

Αφήστε να κρυώσει λίγο πριν το σερβίρετε στα πιάτα. Αν θέλετε, μπορείτε να προσθέσετε λίγο ψιλοκομμένο μαϊντανό από πάνω.

Διατηρείται τέλεια στην κατάψυξη, επομένως αν σας μείνει κάποια ποσότητα, βάλτε το σε μια αεροστεγή συσκευασία, καταψύξτε το και απολαύστε το κάποια άλλη μέρα.


*Σε περίπτωση που δεν σας αρέσει η υφή του κρεμμυδιού, μπορείτε να τα τρίψετε στον τρίφτη ή να τα ψιλοκόψετε.
**Αν θέλετε να αφαιρέσετε την πικρίλα απ' τις μελιτζάνες, πασπαλίστε τις ροδέλες εσωτερικά με λίγο αλάτι κι αφήστε τες μέσα σ' ένα σουρωτήρι για 1 ώρα. Μετά ξεπλύντε τες καλά και πιέστε τες ελαφρά με τα δάχτυλά σας για να βγάλουν λίγο απ' το ζουμί τους.




Wednesday, September 14, 2011

Ice cream, you scream

Ενώ γράφω αυτά τα λόγια, έξω βρέχει καταρρακτωδώς. Οι άνεμοι λυσσομανούν και τα δέντρα κουνιούνται πέρα δώθε σαν πελώριοι πράσινοι γίγαντες που προσπαθούν να κρατήσουν την ισορροπία τους εν μέσω καταιγίδας, ανοίγοντας διάπλατα τα τεράστια, φυλλώδη χέρια τους.






Ενώ γράφω αυτά τα λόγια, τρώω παγωτό. Δεν είναι το τυπικό γλυκό που τρώει κάποιος με τέτοιο καιρό αλλά εγώ πάντα ήμουν πεισματάρα και πνεύμα αντιλογίας. Αντιστέκομαι στην ιδέα ότι έχει φτάσει επισήμως το φθινόπωρο.






Εδώ και αρκετό καιρό έχω τρελαθεί στο να φτιάχνω παγωτά και απ' ό,τι φαίνεται δεν σκοπεύω να σταματήσω. Όχι στο άμεσο μέλλον. Εκτός βέβαια αν ο Σ βαρεθεί να δοκιμάζει τα "παγωμένα" μου πειράματα ή αν εγώ σταματήσω να τα λιγουρεύομαι. Τίποτα απ' τα δυο όμως δεν προβλέπω να συμβαίνει σύντομα, σας διαβεβαιώ. Γι' αυτό, ετοιμαστείτε να δείτε μέσα στους επόμενους μήνες μερικές αναρτήσεις παγωτών "εκτός εποχής". Ελπίζω να μη σας πειράζει, ε;






Είχα πάντα μεγάλη αδυναμία στο παγωτό σοκολάτα αλλά για πολύ καιρό ήμουν απρόθυμη να δοκιμάσω να το φτιάξω μόνη μου. Πίστευα πως ήταν αδύνατο να συγκριθεί με τα παγωτά απ' τα αγαπημένα μου μαγαζιά κι έτσι δεν ήθελα να χάσω τον χρόνο μου φτιάχνοντάς το. Πόσο λάθος έκανα.






Όταν το πρώτο μου παγωτό σοκολάτα βγήκε απ' την κατάψυξη, δεν μπορούσα να πιστέψω πως το είχα φτιάξει εγώ. Είχε μια έντονα σοκολατένια γεύση και μια απίστευτα κρεμώδη υφή που με έκανε να χοροπηδάω από χαρά. Είχα βέβαια τον David Lebovitz, τον μάγο του παγωτού, και το βιβλίο του "The Perfect Scoop", την βίβλο των παγωτών, να ευχαριστήσω για την επιτυχία του.






Σας το είχα δείξει σε μια εμβόλιμη ανάρτηση, θυμάστε; Από τότε δεν έχετε σταματήσει να μου το ζητάτε, είτε μέσω emails είτε μέσω σχολίων στο blog. Μπορεί να άργησε λιγάκι αλλά να που ήρθε η ώρα να μοιραστώ την συνταγή μαζί σας.






Πραγματικά δεν υπάρχει λόγος να σας φοβίζει η ιδέα του να φτιάξετε παγωτό. Είναι πολύ απλό μόλις πάρετε το κολάι. Το δυσκολότερο κομμάτι είναι ίσως το να φτιάξετε την κρέμα με τ' αβγά (custard) χωρίς να σας κόψει, αλλά πέρα απ' αυτό, όλα τ' άλλα είναι παιχνιδάκι.
Ναι, το πιο πιθανό είναι πως θα χρειαστεί παγωτομηχανή για να επιτευχθεί η απαλή υφή και η σωστή πυκνότητα, αλλά έχω φτιάξει το ίδιο παγωτό άνευ παγωτομηχανής και μου βγήκε αξιοπρεπέστατο.






Τον περασμένο μήνα είχε έρθει η μητέρα μου στην Ολλανδία να μας επισκεφθεί και της έφτιαξα αυτό εδώ το παγωτό. Σημειωτέον, η μαμά μου απεχθάνεται τα παγωτά. Ιδιαίτερα τα σοκολατένια. Όταν όμως το δοκίμασε, ζήτησε και δεύτερη μπάλα, και την επόμενη μέρα την έπιασα στα πράσα καθώς άνοιγε την κατάψυξη ψάχνοντάς το.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση απ' το να καταφέρεις κάποιον ν' αγαπήσει τα παγωτά. Ειδικά όταν αυτά είναι φτιαγμένα από σένα.












Σπιτικό παγωτό σκούρας σοκολάτας
Προσαρμοσμένη από το The Perfect Scoop

Είναι πολύ σημαντικό να χρησιμοποιήσετε σοκολάτα της οποίας η γεύση σας αρέσει καθώς το παγωτό θα έχει αυτήν ακριβώς τη γεύση. Προτιμήστε σοκολάτα καλής ποιότητας.

Έχω φτιάξει το παγωτό αυτό με σοκολάτα 70% και 54-55% κακάο. Και στις δυο περιπτώσεις ήταν καταπληκτικό. Εξυπακούεται πως αν χρησιμοποιήσετε σοκολάτα με 70% κακάο, η γεύση του παγωτού θα είναι πιο πικρή.

Μπορείτε να προσθέσετε κομματάκια σοκολάτας [αν χρειαστεί να γράψω τη λέξη σοκολάτα άλλη μια φορά θα ουρλιάξω] στο παγωτό μόλις το βγάλετε από την παγωτομηχανή, δίνοντάς του έτσι μια ακόμα πιο έντονη σοκολατένια [ουρλιαχτό] γεύση.

Αν δεν έχετε παγωτομηχανή μην ανησυχείτε. Παρακάτω εξηγώ πώς μπορείτε να το φτιάξετε και χωρίς παγωτομηχανή.







Γίνεται περίπου 1 λίτρο παγωτό

Υλικά
470 ml κρέμα γάλακτος, πλήρης
30 γρ. (3 γεμάτες κουταλιές σούπας) κακάο (χρησιμοποίησα Van Houten)
140 γρ. σκούρα σοκολάτα, 55% κακάο, κομμένη σε μικρά κομμάτια
240 ml γάλα, πλήρες
160 γρ. ζάχαρη
Μια πρέζα αλάτι
4 μεγάλοι κρόκοι αβγών
½ κουταλάκι γλυκού καθαρό εκχύλισμα βανίλιας

Ειδικά εργαλεία: ψιλό κόσκινο, παγωτομηχανή (προαιρετική αν και προτιμητέα), θερμόμετρο στιγμιαίας μέτρησης (προαιρετικά)


Προετοιμασία
Σε μια κατσαρόλα μεσαίου μεγέθους, προσθέστε τη μισή κρέμα γάλακτος και όλο το κακάο. Ζεστάνετε σε μέτρια φωτιά, ανακατεύοντας μ' ένα σύρμα συνεχώς μέχρι να διαλυθεί το κακάο. Αφήστε να πάρει μια βράση, βάλτε τη φωτιά στο χαμηλό και σιγοβράστε για 30 δευτερόλεπτα, ανακατεύοντας ακατάπαυστα.
Βγάλτε την κατσαρόλα απ' τη φωτιά και προσθέστε τα κομματάκια σοκολάτας. Ανακατέψτε με το σύρμα μέχρι να λιώσει η σοκολάτα και να έχετε ένα λείο μείγμα.
Προσθέστε την υπόλοιπη κρέμα γάλακτος και ανακατέψτε με μια λαστιχένια σπάτουλα.
Αδειάστε το μείγμα μέσα σ' ένα μεγάλο μπωλ, φροντίζοντας να βγάλετε μέχρι και την τελευταία σταγόνα μέσα απ' την κατσαρόλα. Ακουμπήστε ένα ψιλό κόσκινο πάνω απ' το μπωλ.

Χρησιμοποιώντας την ίδια κατσαρόλα, προσθέστε το γάλα, το αλάτι και την ζάχαρη και ζεστάνετε σε μέτρια φωτιά, ανακατεύοντας συνεχώς μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη. Το γάλα θα πρέπει να είναι ζεστό, όχι καυτό!

Σ' ένα μπωλ μεσαίου μεγέθους, χτυπήστε τους τέσσερις κρόκους αβγών και προσθέστε το γάλα λίγο-λίγο, χτυπώντας γρήγορα και ασταμάτητα με το σύρμα (όπως όταν κάνετε αβγολέμονο). Όταν πια έχετε προσθέσει όλο το γάλα, αδειάστε το μείγμα μέσα στην κατσαρόλα και βάλτε την σε μέτρια φωτιά. Ανακατεύετε συνεχώς με μια σπάτουλα που αντέχει σε υψηλές θερμοκρασίες, μέχρι το μείγμα ν' αρχίσει να πήζει ελαφρά και να μπορεί να σταθεί πάνω στην σπάτουλα χωρίς να γλυστράει αμέσως, ή μέχρι το θερμόμετρο στιγμιαίας μέτρησης δείξει 76 βαθμούς Κελσίου.
Αδειάστε την κρέμα (custard) μέσα στο σοκολατένιο μείγμα, περνώντας την μέσα από το κόσκινο και αναμείξτε καλά με την σπάτουλα. Προσθέστε το εκχύλισμα βανίλιας κι ανακατέψτε ξανά.


Γεμίστε ένα μεγάλο μπωλ με παγάκια και λίγο νερό, και ακουμπίστε μέσα το μπωλ με το μείγμα παγωτού. Ανακατέψτε το μείγμα με μια σπάτουλα μέχρι να κρυώσει. Έπειτα καλύψτε το με πλαστική μεμβράνη και τοποθετήστε το στο ψυγείο για 1 ώρα μέχρι να κρυώσει καλά.
Ανακατέψτε το μείγμα με μια σπάτουλα και αδειάστε το στην παγωτομηχανή σας. Συνεχίστε, ακολουθώντας τις οδηγίες του κατασκευαστή.

Εναλλακτικά, αν δεν έχετε παγωτομηχανή, αδειάστε το κρύο μείγμα παγωτού μέσα σε ένα δοχείο κατάλληλο για κατάψυξη. Βάλτε το στην κατάψυξη κι έπειτα από 40 λεπτά βγάλτε το και χτυπήστε το δυνατά με ένα σύρμα ή μια σπάτουλα (μπορείτε να το χτυπήσετε και στο μπλέντερ ή ακόμα και με ραβδομπλέντερ).
Συνεχίστε να το χτυπάτε ανά μισή ώρα μέχρι να είναι πλέον πολύ πηχτό και παγωμένο για να χτυπηθεί. Αυτή η διαδικασία θα πάρει 2 με 3 ώρες.







Tuesday, September 6, 2011

Εφτά

Λίγο καιρό πριν, με προσκάλεσαν τρεις bloggers, η Vanessa, η Nicole και η Nancy, να συμμετάσχω στο My 7 Links Project (ας το ονομάσω στα ελληνικά "Η λίστα των 7"). Με κολάκεψε το ότι με σκέφτηκαν αλλά ήμουν λίγο διστακτική στο να "παίξω", καθώς δεν συνηθίζω να λαμβάνω μέρος σε παρόμοια projects. Αυτό όμως μου φάνηκε ιδιαίτερα ενδιαφέρον, δίνοντάς μου παράλληλα την ευκαιρία να αναλογιστώ τα σχεδόν δυο χρόνια που γράφω αυτό εδώ το blog.

Σε αναζήτηση των αναρτήσεων που θα ταίριαζαν καλύτερα στις κατηγορίες που ορίζει το project, βρέθηκα να διαβάζω πολλές από τις παλαιότερες αλλά και κάμποσες από τις πιο πρόσφατες. Λαχτάρησα πολλά από τα φαγητά και γλυκά που έχω μαγειρέψει τα τελευταία δυο χρόνια και κατάλαβα ότι το blog αυτό με έχει κάνει καλύτερη μαγείρισσα.
Επίσης, συνειδητοποίησα πόσο πολύ έχουν βελτιωθεί και εξελιχθεί οι φωτογραφίες μου καθώς και το γράψιμό μου, και πως αυτή η δημιουργική μου διέξοδος έχει διαμορφωθεί σε κάτι για το οποίο είμαι πραγματικά περήφανη.

Αυτό που ομολογουμένως ήταν μεγάλη έκπληξη για μένα, ήταν η συνειδητοποίηση του πόσο πολύ αυτό το blog έχει γίνει μέρος της ζωής μου και πόσα πολλά πράγματα από την ζωή μου έχω μοιραστεί μέσω αυτού με εσάς, τους αναγνώστες μου.
Γι' αυτό, θα ήθελα να ευχαριστήσω κάθε έναν από εσάς, που έρχεστε στον χώρο μου, που διαβάζετε τα λόγια μου και μαγειρεύετε τις συνταγές μου, που μοιράζεστε μαζί μου τις δικές σας σκέψεις, ιδέες και ιστορίες και που κάνετε όλο αυτό να αξίζει τον κόπο.


Αυτή λοιπόν είναι η λίστα μου των 7:

1. Η πιο όμορφη ανάρτηση μου





Η επιλογή γι' αυτή την κατηγορία ήταν πολύ δύσκολη. Όλες οι αναρτήσεις είναι όμορφες στα μάτια μου και τις έχω δημιουργήσει με περίσσεια φροντίδα. Πώς είναι δυνατόν να επιλέξω μία;
Τελικά, έπρεπε να πάρω μια απόφαση κι έτσι προτίμησα την ανάρτηση για την Τριπλά Σοκολατένια Τούρτα που είχα φτιάξει τον περασμένο Νοέμβριο για τα γενέθλιά μου. Ναι, ξέρω πως οι περισσότεροι δεν φτιάχνουν τις δικές τους τούρτες γενεθλίων αλλά εγώ το έκανα. Κι ήταν εκπληκτική.








2. Η πιο δημοφιλής ανάρτηση μου






Σ' αυτή την κατηγορία "ισοφάρισαν" με βάση τα στατιστικά του blog δυο αναρτήσεις που είναι εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους. Η πρώτη είναι τα καλοκαιρινά μου Κοκτέιλ με Καρπούζι (Ντάκιρι και Μαργαρίτα) και η δεύτερη, τα πολυαγαπημένα μου και απ' ό,τι φαίνεται και πολυαγαπημένα σας, Σοκολατάκια Σκούρας Σοκολάτας με Μπαχαρικά και Μπουκιές Μάρζιπαν με Επικάλυψη Λευκής Σοκολάτας.








3. Η πιο αμφιλεγόμενη ανάρτηση μου





Η ανάρτηση για το ποιά υλικά πρέπει και δεν πρέπει να συμπεριλαμβάνονται σε μια Χωριάτικη Σαλάτα δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως αμιγώς αμφιλεγόμενη, αλλά είναι αυτή η οποία είχε την μεγαλύτερη διάσταση απόψεων στα σχόλια.








4. Η πιο χρήσιμη ανάρτηση μου





Σε πολλές από τις αναρτήσεις μου περιλαμβάνω αναλυτικές οδηγίες για το πώς πρέπει να καθαρίζονται, να χρησιμοποιούνται ή να μαγειρεύονται διάφορα υλικά. Φαίνεται όμως πως η συνταγή μου για το Ελληνικό Μυδοπίλαφο είναι αυτή η οποία εκτιμήθηκε περισσότερο για τις σαφείς οδηγίες καθαρισμού μυδιών.








5. Η ανάρτηση της οποίας η επιτυχία με ξάφνιασε





Όταν ανάρτησα την συνταγή για τα Αλμυρά Μάφινς με Τυρί Gruyère, Ξερά Σύκα, Δενδρολίβανο και Θυμάρι, με εξέπληξε το πόσοι έσπευσαν να τα δοκιμάσουν. Δεδομένου ότι τα μάφινς δεν ανήκουν στην ελληνική γαστρονομική κουλτούρα και ότι, ως επί το πλείστον, φτιάχνονται γλυκά κι όχι αλμυρά, με ξαφνιάζει ευχάριστα το γεγονός ότι τα ανακαλύπτουν όλο και περισσότεροι αναγνώστες.








6. Η ανάρτηση που δεν έλαβε την προσοχή που της άξιζε





Η ανάρτηση για την Σαλάτα Πράσινων Ψητών Σπαραγγιών με Ντρέσινγκ Πορτοκαλιού και Τσαγιού Rooibos δεν είχε μεγάλη επιτυχία ανάμεσα στους Έλληνες αναγνώστες του blog (τα στατιστικά της Αγγλικής σελίδας είναι διαφορετικά). Δεν μπορώ να προσδιορίσω το γιατί. Τα σπαράγγια; Το σιρόπι από τσάι Rooibos που δεν το ξέρουν πολλοί;
Σας προτρέπω να "ξαναγνωρίσετε" την συνταγή και να την βάλετε στα υπόψιν για την επόμενη περίοδο σπαραγγιών, καθότι προσωπικά την θεωρώ από τις πιο πρωτότυπες, φρέσκιες και γευστικές συνταγές.








7. Η ανάρτηση για την οποία είμαι υπερήφανη





Αναμφισβήτητα, η ανάρτηση με τον τίτλο "Οικογενειακοί δεσμοί", είναι από τις πιο σημαντικές για μένα. Πρόκειται για μια ανάρτηση προσωπική, όπου μιλάω για την κουζίνα με την οποία μεγάλωσα, την Πολίτικη Κουζίνα. Μιλάω επίσης για έναν άνθρωπο ιδιαίτερα σημαντικό, τον παππού μου, ο οποίος μαγείρευε υπέροχα και αποτελούσε πηγή έμπνευσης για μένα. Το Πολίτικο Μαντί είναι η συνταγή για την οποία είμαι περήφανη που έχω τελειοποιήσει, και είναι πιθανότατα η πιο αγαπημένη μου συνταγή στο blog μέχρι σήμερα.







Θα ήθελα να προσκαλέσω τους παρακάτω πέντε bloggers να συνεχίσουν το project αυτό, μοιραζόμενοι τη δική τους λίστα των 7, και να προσκαλέσω κι εσάς να επισκεφθείτε τα εξαιρετικά blog τους.

την Ιωάννα του Food Junkie not junk food
την crispy του as crisp as it gets
την Κική του μικρή κουζίνα
την Βασιλική του Royal Coconut
την Αθηνά του Sugar Buzz


Friday, September 2, 2011

Στην Μπρουζ (και στις Βρυξέλλες)

Όταν επισκέπτεσαι την μεσαιωνική πόλη Μπρουζ, έχεις την αίσθηση ότι πήγες για ύπνο και ξύπνησες μέσα σ' ένα παραμύθι.

Την ερωτεύτηκα τρελά και παλαβά. Τα στενά, πλακόστρωτα δρομάκια της, τα επιβλητικά κτήρια γοτθικής αρχιτεκτονικής, την μοναδική της ατμόσφαιρα, τους φιλόξενους και καλοσυνάτους κατοίκους της, την ιστορία της, την τέχνη που σου προκαλεί δέος και την απόλυτα χορταστική και πεντανόστιμη κουζίνα της.

Η Μπρουζ (Bruges στα Γαλλικά/Brugge στα Φλαμανδικά) είναι μια φλαμανδική πόλη στα βορειο-δυτικά του Βελγίου, της οποίας το κέντρο είναι τοποθεσία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.




Το κέντρο της πόλης είναι αρκετά μικρό και σχεδόν περικλείεται από κανάλια.




Ακριβώς στη μέση της παλιάς πόλης βρίσκεται η Markt, η κεντρική πλατεία, όπου δεσπόζει ένα από τα πιο σημαντικά σύμβολα της Μπρουζ, το Belfort, ένα μεσαιωνικό καμπαναριό του 13ου αιώνα μ.Χ.




Το Provinciaal Hof (Επαρχιακό Δικαστήριο), ένα νεο-γοτθικό κυβερνητικό κτήριο, βρίσκεται επίσης στην ίδια πλατεία.




Στην πλατεία Burg, πολύ κοντά στην Markt, μπορεί να δει κανείς την Heilig-Bloedbasiliek (Βασιλική του Αγίου Αίματος), μια Ρωμαιοκαθολική εκκλησία χτισμένη τον 12ο αιώνα μ.Χ. Η Βασιλική στεγάζει ένα κομμάτι υφάσματος με το αίμα του Χριστού, το οποίο χρησιμοποίησε ο Ιωσήφ της Αριμαθαίας κατά την Αποκαθήλωση.




Στην πλατεία Burg βρίσκεται και το Stadhuis (Δημαρχείο) της Μπρουζ.




Άλλο ένα πασίγνωστο θέαμα της Μπρουζ είναι η Onze-Lieve-Vrouwekerk (Εκκλησία της Παναγίας). Πρόκειται για μια εκκλησία του 13ου αιώνα μ.Χ. που στεγάζει το μαρμάρινο γλυπτό του Μιχαήλ Άγγελου, "Η Παρθένος και το Θείο Βρέφος".




Με γοήτευσαν τα έργα ζωγραφικής από μεγάλους Φλαμανδούς καλλιτέχνες όπως ο Jan Van Eyck, Petrus Christus και ο Pieter Pourbus στο Μουσείο Groeninge.


Πέρα όμως απ' το συναρπαστικό τοπίο και τ' αρχιτεκτονικά αριστουργήματα, η Μπρουζ έχει να προσφέρει και καταπληκτικό φαγητό. Και σοκολάτες. Και μπύρες.




Υπάρχουν αμέτρητες σοκολατερί και πρέπει να πω πως η σοκολάτα που έφαγα στην Μπρουζ ήταν ίσως η καλύτερη που έχω δοκιμάσει ποτέ. Το μαγαζί για να την αγοράσετε; The Chocolate Line. Αυτό το μικρό κατάστημα πουλά σοκολάτα υψηλής ποιότητας που θα σας κάνει να ξετρελαθείτε απ' την πρώτη μπουκιά. Δεν είναι κατάστημα-αλυσίδα (όπως συνηθίζεται στο Βέλγιο) και φτιάχνουν την σοκολάτα στο πίσω μέρος του μαγαζιού. Δοκιμάστε την πικρή σοκολάτα με κρέμα γάλακτος σε κουπάκι, και την σκούρα και γάλακτος σοκολάτα με πραλίνα ή αμύγδαλα που πωλείται σε μεγάλα ή μικρά κομμάτια με βάση το βάρος.



Τοπική μπύρα, Brugse Zot (Γελωτοποιός της Μπρουζ)



Ο Σ έπλεε σε πελάγη ευτυχίας στο Βέλγιο. Υπήρχαν μπύρες παντού. Τόσες πολλές μάλιστα που ήταν αδύνατο να διαλέξει κανείς ποιά να δοκιμάσει. Ευτυχώς για μας, είχαμε πληροφορίες εκ των έσω κι έτσι ένα βράδυ πήγαμε στο Cambrinus, μια από τις καλύτερες μπυραρίες-brasserie στην Μπρουζ. Το Cambrinus έχει μια συλλογή με πάνω από 400 μπύρες και το προσωπικό ήταν εξαιρετικά πρόθυμο να μας προτείνει κάποια που να ταιριάζει στα γούστα μας.




Το Βέλγιο είναι συνώνυμο με τις βάφλες και φυσικά δεν μπορούσαμε να φύγουμε δίχως να δοκιμάσουμε μια βάφλα, ή δύο, ή, ε εντάξει με πιάσατε, δεν μπορώ ν' αντισταθώ στις βάφλες. Στο BitterSweet φάγαμε τις πιο αφράτες κι εύγεστες βάφλες και ήπιαμε τον καλύτερο καπουτσίνο που έχουμε πιεί ποτέ εκτός Ιταλίας. Ο Σ, ως γνήσιος λάτρης του εσπρέσσο και του καπουτσίνο, έδωσε άριστα. Δεν είναι και λίγο αυτό.




Η φλαμανδική περιοχή του Βελγίου είναι διάσημη για τις τηγανητές πατάτες της (Vlaamse frites) κι αν θέλετε να φάτε τις αυθεντικές, τότε πρέπει οπωσδήποτε να πάτε στο Chez Vincent. Σερβίρουν επίσης Hollandse bitterballen (ολλανδικά κεφτεδάκια) και πατάτες με μαγιονέζα (όπως και στην Ολλανδία) για έξω, το οποίο είναι το ιδανικό σνακ γι' αυτούς που προτιμούν να τσιμπολογούν κάτι ενώ περιδιαβαίνουν στα σοκάκια της πόλης αντί να κάθονται σε ένα τραπέζι.




Στην Μπρουζ, πήγαμε σε δυο εστιατόρια που ήταν εξαιρετικά. Όχι μονάχα όσον αφορά το φαγητό αλλά και την εξυπηρέτηση και ατμόσφαιρά τους.
Το πρώτο, το De Vlaamsche Pot, σέρβιρε γνήσια φλαμανδική κουζίνα. Δοκιμάσαμε αχνιστά μύδια από το Zeeland με βελγικές πατάτες, χωριάτικο λουκάνικο από την Μπρουζ, φτιαγμένο ειδικά για το εστιατόριο από ντόπιο χασάπη, και Waterzooi van zeevis (βελγική κακαβιά).
Το δεύτερο εστιατόριο, το Brasserie Raymond, τιμούσε το άλλο μισό Βέλγιο, με βελγο-γαλλική κουζίνα. Φάγαμε κροκέτες με γαρίδες από την Βόρεια Θάλασσα με τηγανητό μαϊντανό, μαμπουγιαμπέσσα (γαλλική ψαρόσουπα), βελγική βοδινή μπριζόλα με σάλτσα béarnaise, και Vol-au-vent (βολ ο βαν) με πουλερικά, ένα κλασικό βελγικό πιάτο.

Οι γεύσεις αυτές θα μου μείνουν αξέχαστες.




Έπειτα κατευθυνθήκαμε προς Βρυξέλλες, οι οποίες είναι μόνο μια ώρα με το αυτοκίνητο από την Μπρουζ.



Οίκος των Δουκών του Brabant


H Grand Place (Grote Markt) ή αλλιώς Μεγάλη Πλατεία, ήταν απλά υπέροχη.



Οίκοι των Συντεχνιών


Ο Βίκτωρ Ουγκώ την έχει περιγράψει ως την "ωραιότερη πλατεία του κόσμου".



Το Δημαρχείο των Βρυξελλών. Μεσαιωνικό γοτθικό κτίσμα.


Μου άρεσε. Για την ακρίβεια, με εντυπωσίασε.
Αλλά, δεν ήταν η Μπρουζ.


Πατήστε εδώ για να δείτε περισσότερες φωτογραφίες από την Μπρουζ και τις Βρυξέλλες.