Saturday, February 19, 2011

Φευγιό

Δεν ήμουν σίγουρη ότι ήθελα να κάνω αυτή την ανάρτηση. Δεν ήμουν καθόλου σίγουρη.

Δεν ήμουν σίγουρη ότι ήθελα να το μοιραστώ αυτό μαζί σας.

Δεν ήμουν σίγουρη αν έπρεπε να το γράψω ή πώς θα με έκανε να νιώσω μετά.


Έπειτα σκέφτηκα πως αυτό το μπλογκ είναι κομμάτι του εαυτού μου, και πέρα από τις συνταγές που μοιράζομαι μαζί σας, αντανακλά την προσωπικότητά μου, τα ενδιαφέροντά μου, τις ιδιοσυγκρασίες μου, τις χαρές μου και κάποιες φορές και τις λύπες μου.
Τα μοιράζομαι όλα αυτά μαζί σας.


Παρ' όλα αυτά, μου είναι πολύ δύσκολο να το γράψω...


Πριν δυο εβδομάδες πέθανε ξαφνικά ο μπαμπάς μου από καρδιακή προσβολή. Ήταν νέος ακόμα, και είχε πολλά να προσφέρει.


Το ταξίδι για την Ελλάδα ήταν το χειρότερο της ζωής μου.


Είναι δύσκολη περίοδος αυτή για μένα. Μια τέτοια εμπειρία σε κάνει να παραλύεις κι είναι επώδυνη αλλά με την στήριξη και την αγάπη της οικογένειάς μου, των φίλων μου και φυσικά του Σ, όλα θα πάνε καλά. Είμαι ευγνώμων που τους έχω δίπλα μου.




Ο μπαμπάς μου κι εγώ. Καλοκαίρι 1985




Thursday, February 3, 2011

Σιμιγδαλένια απόλαυση

Αν παρακολουθείτε το μπλογκ μου για κάμποσο διάστημα, θα έχετε αναμφισβήτητα διαπιστώσει την αδυναμία που έχω στα γλυκά. Δεν έχω προσπαθήσει να το κρύψω άλλωστε, ούτε για μια στιγμή.






Μάλλον το αντίθετο ισχύει. Έχω προσπαθήσει επανειλημμένως να σας τραβήξω κι εσάς μαζί μου στον κακό το δρόμο. Ένα δρόμο στρωμένο με σοκολατάκια και μάνγκο τιραμισού, παστάκια σοκολατένιας dulce de leche και τριπλά σοκολατένιες τούρτες, παραδοσιακά σαραγλί και ραβανί. Το ξέρω, το ξέρω. Ντροπή μου.






Κι επειδή έτσι είμαι εγώ και δεν υπάρχει περίπτωση ν' αλλάξω στο προσεχές μέλλον, σας έχω κάτι καινούριο. Ένα ακόμη ελληνικό γλυκό. Ένα ελληνικό γλυκό το οποίο ωστόσο θα σας κάνει να νιώσετε λιγότερο ένοχοι όταν το απολαμβάνετε, διότι δεν περιέχει ίχνος βουτύρου ή κρέμας γάλακτος. Όχι, αυτά τα βλαβερότατα υλικά θα συμπεριληφθούν στα γλυκά που θα φτιάξω για του Αγ. Βαλεντίνου.






Αυτή η ελληνική συνταγή είναι ένας παραδοσιακός σιμιγδαλένιος χαλβάς με κανέλα και ασπρισμένα αμύγδαλα και πιστέψτε με, μπορεί να έχει έλλειψη σε λιπαρά αλλά δεν έχει καμία έλλειψη σε γεύση. Πρόκειται ασφαλώς για Πολίτικη συνταγή. Έχω γράψει σε παλαιότερη ανάρτηση για το ποιά ακριβώς είναι η Πολίτικη κουζίνα, η κουζίνα των Ελλήνων Κωνσταντινουπολιτών, η κουζίνα με την οποία μεγάλωσα.






Αυτόν τον χαλβά τον τρώω από πολύ μικρή. Είναι αυτός ο οποίος λαχταράω να γευτώ κάθε φορά που πηγαίνω στο σπίτι της γιαγιάς μου κι αυτός που έμαθα να φτιάχνω κοιτάζοντάς την να τον μαγειρεύει άπειρες φορές για μένα και τον αδερφό μου.






Ο Πολίτικος χαλβάς έχει πολύ λίγα υλικά, τα οποία αποδίδουν ένα από τα νοστιμότερα γλυκά. Ορισμένοι από εσάς ίσως να μην τον έχετε δοκιμάσει, οπότε επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω πώς φτιάχνεται. Αρχικά, το σιμιγδάλι καβουρντίζεται σε καυτό λάδι μέχρι να ροδίσει και να πάρει ένα χρυσοκάστανο χρώμα ενώ παράλληλα ετοιμάζεται ένα απλό σιρόπι από νερό και ζάχαρη. Το σιρόπι χύνεται πάνω από το καυτό σιμιγδάλι, κάνοντάς το να "σκάσει" και να φουσκώσει, κι έπειτα από μερικά λεπτά, κι ενώ αναδεύεται, ηρεμεί κι αποκτά μια πηχτή υφή. Σκεπάζεται και αφήνεται να ρουφήξει τα υγρά, να δέσει, και μετά αφρατεύεται μ' ένα πιρούνι και πασπαλίζεται με κανέλα και ασπρισμένα αμύγδαλα.






Υπάρχουν εκδοχές του Πολίτικου χαλβά που έχουν πολύ κολλώδη υφή, η οποία οφείλεται στην προσθήκη μεγάλης ποσότητας σιροπιού και γάλακτος. Αυτό το είδος χαλβά δεν μου αρέσει καθόλου. Η οικογενειακή μου συνταγή είναι κάπως διαφορετική, και σαφώς καλύτερη, τόσο σε υφή όσο και σε γεύση.






Ο χαλβάς κρατάει λίγο στο δόντι, όντας ελαφρά σπυρωτός κι έχει μια βαθιά κι έντονα σιμιγδαλένια γεύση. Είναι γλυκός, αλλά όχι υπερβολικά γλυκός, έχει μια πικάντικη χροιά από την αρωματική κανέλα, και τα ασπρισμένα αμύγδαλα του προσδίδουν μια τραγανή υφή και μια γαλακτερή γευστική ποιότητα.






Απολαύστε τον μετά το φαγητό μαζί με τον καφέ σας ή, αν είστε σαν και μένα, απολαύστε τον κουταλιά-κουταλιά, καθισμένοι μπροστά στον υπολογιστή σας, διαβάζοντας τα αγαπημένα σας μπλογκ.














Πολίτικος Σιμιγδαλένιος Χαλβάς με Κανέλα και Ασπρισμένα Αμύγδαλα

Χρησιμοποιείστε σιμιγδάλι καλής ποιότητας διότι αυτό είναι που θα κάνει τη διαφορά στη γεύση του χαλβά.

Ασφαλώς ο χαλβάς αυτός είναι και νηστίσιμος εφόσον δεν περιέχει βούτυρο ή γάλα.

Συνήθως αγοράζω έτοιμα μισά, ασπρισμένα αμύγδαλα από το σούπερ μάρκετ αλλά είναι φορές που βρίσκω μόνο ολόκληρα, με τη φλούδα. Σε αυτή την περίπτωση τ' ασπρίζω μόνη μου. Είναι πανεύκολο, πιστέψτε με. Απλώς ακολουθείστε την εξής διαδικασία.
Βάλτε τα σε ένα μπωλ και καλύψτε τα με βραστό νερό. Αφήστε τα έτσι για 1 λεπτό (όχι παραπάνω γιατί θα πανιάσουν) κι έπειτα σουρώστε τα, ξεπλύντε τα κάτω από κρύο νερό για να κρυώσουν, και ξανασουρώστε τα. Ακουμπήστε τα σε μια καθαρή πετσέτα και ξεφλουδίστε τα πιέζοντάς τα απαλά με τ' ακροδάχτυλά σας. Ξεφλουδίζονται πολύ εύκολα.
Αν θέλετε, μπορείτε να τα κόψετε στη μέση κατά μήκος, μπορείτε όμως να τα χρησιμοποιήσετε και ολόκληρα.






Μερίδες: 6-8

Υλικά
590 ml νερό
275 γρ. ζάχαρη
70 ml αραβοσιτέλαιο ή ηλιέλαιο
250 γρ. σιμιγδάλι ψιλό
2-3 κουταλιές σούπας κανέλα σε σκόνη (ή και παραπάνω αναλόγως το γούστο σας)
35 γρ. μισά ασπρισμένα αμύγδαλα (διαβάστε παραπάνω για το πώς να τα ασπρίσετε)


Προετοιμασία
Σε μια μικρή κατσαρόλα με καπάκι ρίξτε το νερό και την ζάχαρη. Αφήστε στην άκρη.

Σε μια κατσαρόλα μεσαίου μεγέθους με βαρύ πάτο και καπάκι, ζεστάνετε το λάδι σε μέτρια φωτιά. Μόλις κάψει, ρίξτε το σιμιγδάλι και καβουρντίστε το, ανακατεύοντας συνεχώς με μια ξύλινη κουτάλα. Αυτή η διαδικασία θα πάρει γύρω στα 10 λεπτά και χρειάζεται προσοχή διότι δεν πρέπει να καεί το σιμιγδάλι αλλά να πάρει ένα χρυσοκάστανο χρώμα. Γι' αυτό και είναι απαραίτητο να το ανακατεύετε συνεχώς και σε περίπτωση που βλέπετε ότι αρπάζει, χαμηλώστε τη φωτιά.

Καθώς καβουρντίζετε το σιμιγδάλι, ετοιμάστε παράλληλα και το σιρόπι. Βάλτε την μικρή κατσαρόλα με το νερό και την ζάχαρη να ζεσταθεί σε δυνατή φωτιά. Ανακατέψτε συνεχώς μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη και αφήστε το σιρόπι να πάρει μια βράση. Βγάλτε την κατσαρόλα απ' τη φωτιά και βάλτε το καπάκι.
Σημείωση: Θα πρέπει να χύσετε το σιρόπι πάνω στο σιμιγδάλι ενώ είναι και τα δύο καυτά, γι' αυτό καθυστερήστε την παρασκευή του σιροπιού όσο το δυνατόν περισσότερο.

Μόλις το σιμιγδάλι πάρει ένα χρυσοκάστανο χρώμα, βγάλτε την κατσαρόλα από τη φωτιά και χύστε από πάνω σιγά-σιγά το σιρόπι. Προσέξτε, θα πιτσυλίζει καθώς θα "σκάει" και θα φουσκώνει το σιμιγδάλι. Ανακατεύετε συνεχώς με μια ξύλινη κουτάλα καθώς ρίχνετε το σιρόπι. Θα ήταν καλό αν φορούσατε και ένα γάντι κουζίνας καθώς το κάνετε αυτό, για να μην κάψετε κατά λάθος το χέρι σας από το πιτσύλισμα. Ο χαλβάς θα έχει υγρή μορφή σ' αυτό το σημείο.
Μόλις σταματήσει να πιτσυλίζει, βάλτε την κατσαρόλα πάλι στη φωτιά (σιγανή φωτιά) και ψήστε για 2-3 λεπτά, ανακατεύοντας συνεχώς. Καθώς ανακατεύετε το σιμιγδάλι, θα πήξει και θα δημιουργήσει χοντρούς σβώλους.
Βγάλτε την κατσαρόλα απ' τη φωτιά και τοποθετήστε από πάνω ένα καθαρό πανί κουζίνας κι από πάνω το καπάκι. 'Υστερα από 5 λεπτά, βγάλτε το καπάκι και το πανί και αφήστε τον χαλβά μέσα στην κατσαρόλα να κρυώσει ελαφρά.

Χρησιμοποιώντας ένα κουτάλι, σπάστε το χαλβά σε μικρότερα κομμάτια και αφρατέψτε τον λίγο με ένα πιρούνι. Προσθέστε την κανέλα και ανακατέψτε. Εναλλακτικά μπορείτε να ρίξετε την κανέλα πάνω από τον χαλβά όταν τον σερβίρετε.
Ρίξτε πάνω από κάθε πιάτο τα ασπρισμένα αμύγδαλα.

Ο χαλβάς τρώγεται κατά προτίμηση ζεστός αλλά και σε θερμοκρασία δωματίου. Εγώ τον προτιμώ σε θερμοκρασία δωματίου.

Μπορείτε να τον φυλάξετε σε θερμοκρασία δωματίου, αεροστεγώς κλεισμένο, μέχρι και 4 μέρες.